[Artigo publicado no xornal Adiante]
En
novembro de 2017 saía á luz unha enquisa da revista Attitude que
fixo estremecer a moites activistes LGBT mínimamente sensates. Cunha
mostra poboacional de 5.000 lectores na enquisa salientábanse os
seguintes resultados: o 71% dos entrevistados sufriron rexeitamento
por parte doutros homes gais por ser afeminados; só un 29%
vía as características afeminadas en homes gais como algo positivo;
e o 41% pensaba que os homes afeminados danlle á comunidade gai unha
mala imaxe e/ou pésima reputación. A todo isto chámase
endohomofobia e ven a ser a homofobia internalizada que se foi
inoculando aos pouquiños na comunidade marica. Un tipo de
discriminación entre iguais que xerou unha estratificación
meritocrática onde cada corporalidade marica é ubicada nun peldaño
concreto e diferenciado. Elitismo e clasismo que encorseta, delimita
e estigmatiza cada corpo e estética. Mais, por que aumentou o
autoodio estético dentro do colectivo gai? Quen determinou que o
corpo dun gai de ximnasio ten máis caché que o corpo dunha marica
gorda? Quen establece que o corpo dun gai de apariencia masculina ten
máis status que o corpo dunha marica afeminada?
Estamos
ante unha triste realidade que non fai máis que enquistarse dentro
da comunidade gai. A proliferación dunha homoplublicidade
alienante, eventos como Mister Gai España ou a existencia
dun cánon estético hexemónico son -entre outros elementos- os
ingredientes básicos que configuran o fenómeno da
homonormatización. Un proceso de estandarización gai que vai
asociando unha serie de valores a cada expresión estética. Velaí a
ditadura homonormatizadora que busca a reprodución a grande escala
dun tipo concreto de corpo gai. A finalidade deste proceso de
desbroce cultural é a estigmatización de corporalidades diversas e
a discriminación de expresións estéticas que escapan da norma.
A
gordofobia dentro da comunidade marica busca asexualizar corpos,
estigmatizar estilos de vida, parodiar vestimentas, encorsetar
barrigas, criminalizar lorzas e infantilizar opinións. Os
comentarios gordofóbicos activan todo unha bateria de frases
horribles que só buscan facerche ver que a culpa de todo é túa e
que de ti depende ligar, socializar mellor e acumular máis éxitos
nisto das artes amatorias: “se foses ao ximnasio ligarías
máis”, “véseche achuchábel, mais o tema sexy...”, “eres
majo, que pena que non te coides”, “co guapo que eres, imaxínate
sen barriga...”, “jeje, si baixas algún kiliño avísame”, “a
ver, feo non eres, pero...”, “carai, antes estabas tan ben...”,
“pra ligar tes que darlle unha volta ao tema da imaxe”, etc. A
gordofobia pode ter múltiples consecuencias na persoa que a sofre:
baixa autoestima, conflictos co autoconcepto, autoodio, anorexia,
bulimia, ansiedade, depresión, afastamento social, etc.
Logo
temos outro tipo de endohomofobia moi extendida dentro da comunidade
marica: a plumofobia. Básicamente pretende a rearmarización dos
gais mediante a mutilación estética de aqueles elementos que “fagan
pensar” ou “deixen entrever” que un é gai. Ousexa, a
plumofobia criminaliza a visibilidade marica e erotiza o armario.
Esta discriminación estética vai moi ligada á pasivofobia porque
se asocia o feito de “ser afeminado” ou “parecer afeminado”
con ser sensíbel, delicado, feminino, débil, pasivo e -por tanto-
penetrábel. Isto vese moi a miúdo nas APPs de ligoteo ou nos
espazos de homosocialización. Existe ao respecto toda unha chea de
topicazos e slogans que aínda gozan de moita saúde: “busco
pasivo sumiso”, “tan fraco e eres activo?”, “versátil? Pois
non o pareces”, “mascXmasc”, “busco home fóra do ambiente”,
“activo pra homes sen pluma”, “heterocurioso empotrador pra
homes discretos”, “e con ese culazo non eres pasivo?”, “e con
esa plumón que tes non eres pasivo?”, “eu son machote, buscaba
algo que se complemente nese sentido”, “hombretón busca
pasivazo”, etc.
Os
estereotipos e prexuízos que emanan da gordofobia, da pasivofobia e
da plumofobia constrúen roles binarios, mitos errados e expectativas
fictícias que reducen á parodia máis absurda a diversa sexualidade
marica. Unha panza asexualízate? A erotización dun determinado
órgano acótate nun suposto rol? Ter pluma convértete nun ex-home?
Non podemos permitir que a endohomofobia elitista e patriarcal
catalogue como atractivo ou feo ou como erotizábel ou asexualizado
múltiples corporalidades e infinitas formas de expresar as estéticas
maricas.
Con
gordofobia non hai Orgullo.
Con
plumofobia non hai mariconeo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario